 |
| Bron: http://www.vara.nl let op: schokkende beelden |
In krant noch journaal viel er te ontkomen aan bloederige foto's en schokkerige beelden die kennelijk vereist waren om De Wereld ervan te overtuigen dat het over en uit was met Kadaffi. Het meest geschokt was de TV dokter nog door nieuwssite NU.nl, waar zij nietsvermoedend naar toe surfte en waar direct op de homepage onder een walgelijke, misselijkmakende foto die zij niet nader wenst te omschrijven het bijschrijft "let op: schokkende beelden" stond.
Gôh, zou je denken?
Tot overmaat van ramp won een voetbaltalkshow op vrijdagavond de Televizierring. Met dank aan het Nederlands publiek. Daarbij was het natuurlijk sowieso al volslagen ridicuul dat twee van de drie genomineerden (TVOH en VI) op de avond van het gala zelf uitzonden, en zo op het laatste moment nog stemmen konden werven. Hiervoor was WIDM (tevergeefs) aangewezen op een genereus gebaar van DWDD eerder op de avond.
Bij de Avro hadden ze niets geleerd van het Gouden Kalf debacle van Peter Paul Muller en dus moest een opgetrommelde Mies Bouwman de ring uitreiken aan een programma waarvan Johan Derksen al lang had gezegd dat ding niet eens te willen hebben. Veel woorden wil de TV dokter er niet aan vuil maken (de woorden van een verbouwereerde Mies zeiden genoeg, toen zij verbaasd "Wie bent u?" vroeg aan de programmadirecteur van RTL nummer nogwat die de prijs kwam ophalen), maar kijk zelf eens naar de lijst met winnaars en probeer dan nog eens te zeggen dat VI niet tot de categorie historische missers behoort. Maar goed, kennelijk kijkt 'De Nederlander' tegenwoordig liever toe hoe anderen lullen over een potje voetbal dan dat hij/zij eens goed gaat zitten voor een hele reeks van het knap gemaakte WIDM.
Laten we echter wel wezen, er had natuurlijk maar een programma echt moeten winnen en dat was TVOH: Het summum van de stortvloed aan openbare auditie programma's die de afgelopen jaren de beeldbuis teisterden. En niet alleen het onbetwiste kijkcijferkanon van de afgelopen twee jaar, maar ook een uniek vaderlands concept dat over de hele wereld is verkocht, zodat in de Verenigde Staten nu niemand minder dan Christina Aguilera met haar rug naar de auditanten toe zit.
Zaterdagavond was het dan zover: Paul de Leeuw keerde terug op tv. Na de misser van zijn MaDiWoDoVrijdagShow had hij kennelijk aan slechts vijf maanden genoeg om met een nieuwe knaller op de proppen te komen. Helaas, het had er alle schijn van dat hij er nog beter even vijf maanden achteraan had kunnen plakken om te bedenken wat hij nou eigenlijk precies wil gaan doen met zijn prime-time slot.
Poes
Pau!L begon met een in eerste instantie redelijk flauw aandoend filmpje achter de schermen, waar we de fictieve eindredacteur Edmee (die in zijn roze polo op geaffecteerde wijze alle homo-emancipatie van de afgelopen vijftig jaar teniet doet) volgen die Paul naar de studio begeleidt. Hij noemt Paul continue "Poes". Slaat nergens op, dacht de TV dokter in eerste instantie. Maar gaandeweg kwam zij erachter dat deze Edmee het volledig bij het rechte eind had: De Leeuw schreeuwt niet meer, maar miauwt een beetje. En zo werd de kijker getuige van de publieke zoektocht van een katachtige met een identiteitscrisis.
Van veelbelovend naar tenenkrommend
Pau!L startte knap. Met het nationale juweeltje 'We zullen doorgaan' kan het natuurlijk eigenlijk nooit fout gaan, en net toen De Leeuw het enthousiast meedeinende publiek (want we gaan naar Paul de Leeuw en dus hebben we er zin in want het wordt gezellig) goed op dreef had, werden tegen de achtergrond van deze zoetgevooisde klanken beelden vertoond van vallende turners en Chinezen die een aangereden zwaargewonde peuter lieten liggen. Schrijnend en schurend, precies zoals je van Paul verwacht.
Helaas ontaardde het hele zaakje daarna in een rommelige janboel. Paul kondigt eerst zijn gasten half aan. Maar die komen nog niet op. Dan introduceert Paul het programmaonderdeel Dat Moet Paul Doen. Hiervoor roept hij een voetreflexologe in opleiding naar beneden en stuurt haar naar de schmink. Waarom we hiervan getuige moeten zijn een goede drie kwartier voordat we daadwerkelijk bij het programmaonderdeel aankomen is niet helemaal helder. Maar het is kennelijk met opzet, want de strategie herhaalt zich wanneer hij over Het Kusje Van Paul begint. Hiervoor mogen Simon (net genezen van leukemie) en Wilma (haar hond heeft een puppy doodgebeten) naar voren komen. Zij kunnen maximaal 454 euro belastingvrij verdienen. Maar ook dat blijkt pas later te zijn, want ook Simon en Wilma moeten nog even gepoederd worden.
De TV dokter is nu al in de war.
Eindelijk mogen de gasten binnenkomen. Voor vanavond zijn dat Frans Bauer, staatssecretaris Henk Bleker (kennelijk een Bauer fan of een begenadigd acteur) en Mies "Daar was ik weer" Bouwman. Het is dat Mies Bouwman nog een paar aardige uitspraken doet (in de trant van "Jullie hebben een taxi naar mij toegestuurd met een Turk erin. Hij wist niet wie ik was. Wat lekker, we hebben zo gezellig zitten praten!"), want anders hadden die ook beter thuis kunnen blijven. Natuurlijk kwam Frans gewoon zijn nieuwe album promoten en Bleker had iets met korhoenders, maar het werd nergens serieus, nergens grappig en nergens 'au'.
Geen tijd voor natuurlijk, want door naar het volgende programma-onderdeel: Week-wel-week-niet. De enige quiz op de Nederlandse televisie met vier quizmasters en maar een kandidaat. Die laatste is Paul, natuurlijk. Weet Paul het antwoord op de nieuwsvraag, dan kan hij een envelop met een 'auwe' vraag voor hem of een van zijn gasten wegspelen. Blijft hij het antwoord schuldig, dan zal hij die vraag moeten stellen of beantwoorden.
Laat maar doorkomen!
Voor de quizmasters is een blik cabaretiers opengetrokken. Helaas zijn er daarvan inmiddels zoveel goeie her en der over de verschillende zenders verspreid dat ze bij Pau!L de niet grappige afdankertjes hebben gekregen. Wie nu nog steeds de meeste lachers op zijn hand krijgt met een grap over Ivo Niehe rent heel hard achter de nieuwsfeiten aan.
Gelukkig voor Mies wordt haar auwe vraag weggespeeld. Hetzelfde geldt voor Frans Bauer, al krijgen we nog wel even te horen dat hij door het oog van de naald is gekropen aangezien de vraag "Aan wie denk je het meest als je vrijt met Mariska" was. Denkt u dat dat al grappig was? Het kan nog veel grappiger!
Paul moet namelijk vertellen hoeveel hij weegt (110.8 vanmorgen zonder kleren, voor de geïnteresseerden). Zou dat betekenen dat ook de staatssecretaris een persoonlijke ontboezeming moet gaan doen? Jazeker! Want de vraag luidt: "Heeft u een broer die anus heet?"
Het publiek ziet de kans schoon om hierbij eens goed in een deuk te gaan liggen. Want dit is Paul de Leeuw en dus zou het gezellig worden en de tijd begint al te dringen, dus dan in vredesnaam maar hierom lachen-gieren-brullen.
Paul moet ze stoppen. "Jongens, die grap is niet zo grappig!"
Er is weer even tijd en aandacht voor de gasten. Frans heeft namelijk het nummer "De wereld is een gekkenhuis" op de plee geschreven. De staatssecretaris krijgt de nieuwe cd van Frans ("De uitzending is voor mij nu eigenlijk al wel geslaagd") en vertelt over orka's ("We zijn dieren teveel als mensen gaan zien", probeert hij nog wat diepgang aan te brengen).
Tijd voor het Kusje Van Paul.
Op zich grappig bedacht in het kader van de verbroedering: Onder het genot van een buikdansmuziekje baant een Kiss Cam zich een weg door het publiek. Blijft hij stilstaan dan moeten de twee slachtoffers elkaar een kus geven en afhankelijk van de passie die daarvanaf spat wordt er geld verdiend. Het is nog een wonder dat de koude poldergrond 214 euro weet op te leveren.
In plaats van dat dit geld gewoon aan Simon of Wilma wordt gegeven afhankelijk van hun gunfactor, wordt er een onduidelijk Kiloknaller Spel voor gespeeld. Er moeten mensen uit het publiek op de weegschaal worden gezet en wie het eerste 500 kilo heeft opgehaald, wint.
Mies (63 kilo) en de staatsecretaris (78 kilo) leveren de eerste inbreng en terwijl Frans een liedje zingt dat volledig ondersneeuwt in de chaos, worden er wat dragonders uit de zaal naar beneden getrokken. Op een random moment stopt Paul de weigh-in. De teller staat op 478 kilo voor Simon en op 523 voor Wilma. Simon zit er dichterbij en dus krijgt hij 214 euro.
Kijk nou, daar is Brit, die ons immers ook als gast beloofd was, om het geld te overhandigen.
Tijd voor de herrijzenis van Bob en Annie, die volgens de media meer Henk en Ingrid gingen worden. Dat viel tegen. Bob maakte de afterparty van het Televizierring Gala onveilig (dat wil zeggen, hij viel kwijlend jan en alleman om de nek) en deed onderwijl uitspraken als "Als echte PVV stemmer kijk je naar Anita WITzier", maar daar bleef het bij. Jammer dat De Leeuw dan niet gewoon een heel nieuw typetje heeft bedacht, want al zet Bob vijftien witte haarstukjes op, hij blijft natuurlijk gewoon vieze ouwe Bob.
De afsluiter van de show was meteen het tenenkrommende dieptepunt van de avond. Het onderdeel Dat-Moet-Paul-Doen bleek een flauwe persiflage op Koffietijd, genaamd Voetentijd, inclusief Paul de Leeuw (met pruik) als Quinty Trustfull en Frans Bauer als misplaatste chefkok. Zelfs Carlo en Irene op hun allerslechtste dag zouden zich voor dit toneelstukje schamen. Tot overmaat van ramp hadden ze het ook nog aangedurfd om hiervoor Koos Alberts en Nellie Cooman op te trommelen.
Het moet wel heel gek lopen wil er na het zien van dit tranendal nog iemand een suggestie naar datmoetpauldoen@vara.nl sturen. Afgezien dan van "Stoppen met deze ellende, SVP!"
Een kat in het nauw
De Leeuw eindigde klein, met een ingetogen liedje dat hij mooi zong tegen Mies Bouwman. Het was een verademing, na de ADHD vertoning die hieraan vooraf was gegaan. Er zat nergens een moment van reflectie, waardoor ook mooie momenten, zoals de twee paspoortenversie van het Wilhelmus, volledig werden ondergesneeuwd door de onderbroekenlol van het niveau anusbleker. Vooralsnog is Pau!L een grote brij niks, samengesteld uit slappe aftrekseltjes van Dit Was Het Nieuws, De Wereld Draait Door en andere programma's.
Volgens de kijkcijfers trok Paul de Leeuw zaterdag slechts een derde van de kijkers van Ik Hou Van Holland. Dat laatste programma is het Mens-Erger-Je-Nieten en sjoelen ook nauwelijks ontstegen, maar er zit tenminste een duidelijk idee achter dit burgerlijk gezellige vermaak. Pau!L daarentegen springt van de hak op de tak.
Betekent dit dat Paul de Leeuw 'het' niet meer heeft?
Zeker niet. Hij is nog steeds heerlijk sarcastisch en adrem als hij onbevangen op echte mensen reageert. Alleen krijgt hij daar in het huidige concept van Pau!L geen seconde de tijd voor.
De TV dokter hoopt oprecht dat Paul de Leeuw zichzelf binnenkort nog eens goed opnieuw uitvindt. En dat hij daarbij eindelijk inziet dat zijn grote kwaliteiten niet liggen op het terrein van flauwe grappen. Als welp was De Leeuw wellicht een enfant terrible dat alles op z'n BNN's kon uitproberen, maar die tijd is voorbij. Als De Leeuw weer wil gaan vlammen dan zal hij dat nu moeten gaan doen als King of the Jungle, en niet in de vorm van een spelletje apenkooien op de zaterdagavond.
Overigens zag de TV dokter in retrospect wel een geweldig nieuw programma gelanceerd worden in die eerste paar minuten waarbij wij zogenaamd achter de schermen mochten kijken. Een soort The Office meets 30 Rock over een uitgerangeerde TV-host en zijn lastige eindredacteur. Achteraf gezien was de humor in dat segment in ieder geval stukken beter dan in menig Nederlandse comedy serie ("Kun je beter eindredacteur van 'De Wandeling' worden. Daar kijkt geen mens naar, maar je bent wel lekker buiten").
Kijk, daar zou de TV dokter nou graag voor thuisblijven.
De VARA kan haar bellen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten